Ofiary przemocy rzadko szukają wsparcia

Kobiety będące w przemocowych związkach w Holandii rzadko szukają pomocy u oficjalnych organizacji wsparcia – wynika z najnowszych ustaleń. Krajowa agencja pomocy, Veilig Thuis, odnotowuje alarmująco niski poziom kontaktu – zaledwie 3 procent ofiar zgłasza się po pomoc, jak podaje program Pointer. Sytuacja budzi niepokój wśród opinii publicznej i ekspertów, którzy apelują o zmiany systemowe w celu usunięcia barier utrudniających ofiarom dostęp do wsparcia.

Sekretarz stanu ds. zdrowia Vicky Maeijer przyznaje, że problem istnieje i deklaruje chęć wprowadzenia zmian. „Te kobiety napotykają bariery, które musimy przełamać,” powiedziała w rozmowie z Pointerem. Mimo to, Maeijer wciąż jest sceptyczna wobec pomysłu uruchomienia nowej, ogólnokrajowej linii pomocowej dla ofiar – mimo silnych nacisków ze strony ekspertów i rodzin kobiet zamordowanych przez partnerów.

Mijke Caminada, rzeczniczka stowarzyszenia schronisk dla kobiet Valente, podkreśla, że wiele ofiar latami cierpi w milczeniu – głównie z powodu stygmatyzacji i strachu przed zrobieniem pierwszego kroku. „Osoby doświadczające przemocy domowej często zmagają się z tym przez długi czas i mają ogromną barierę, by zacząć mówić,” mówi Caminada. Valente opowiada się za niezależną, całodobową infolinią, niezwiązaną z oficjalnymi instytucjami, takimi jak Veilig Thuis czy policja. „Kobiety potrzebują anonimowego miejsca, gdzie nie będą musiały bać się konsekwencji,” dodaje.

Statystyki CBS/WODC pokazują skalę problemu: tylko jedna trzecia ofiar przemocy domowej rozmawia o swojej sytuacji z pracownikiem socjalnym, psychologiem lub lekarzem rodzinnym. Jeszcze mniej – mniej niż 3 procent – kontaktuje się z Veilig Thuis.

Strach odgrywa ogromną rolę w tym, że wiele kobiet nie prosi o pomoc. Caminada zauważa, że kobiety często nie zdają sobie sprawy, że są w toksycznej relacji, boją się reakcji partnera, lub – co gorsza – boją się, że po zgłoszeniu sprawy ich dzieci zostaną odebrane. „Veilig Thuis odpowiada także za ochronę dzieci, co budzi obawy. Ludzie to wiedzą – i dlatego się boją,” tłumaczy Caminada. Uważa, że niezależna infolinia mogłaby zapobiec temu, że kobiety trwają latami w przemocy z powodu lęku.

Równocześnie pojawiają się głosy w obronie Veilig Thuis. Judith Kuypers, przewodnicząca krajowej sieci Veilig Thuis, przyznaje, że wiele kobiet boi się dzwonić, ale jej zdaniem wynika to głównie z wizerunku organizacji. „Otrzymujemy rocznie około 130 tysięcy zgłoszeń, z czego tylko 1 procent trafia do Rady ds. Ochrony Dzieci. To naprawdę minimalny odsetek,” mówi Pointerowi. Kuypers uważa, że zamiast tworzyć nową infolinię, lepiej byłoby zwiększyć świadomość o istniejących funkcjach doradczych Veilig Thuis.

Sekretarz stanu Maeijer koncentruje się obecnie na rozbudowie funkcji doradczej Veilig Thuis – szczególnie poprzez rozwój usługi czatu, która obecnie nie działa przez całą dobę. „To może być jeden ze sposobów na obniżenie bariery dostępu do pomocy,” powiedziała Pointerowi.