Większość w Tweede Kamer, niższej izbie holenderskiego parlamentu, przyjęła około północy dwie ustawy azylowe. Ustawy te, opracowane przez byłą minister z ramienia PVV, Marjolein Faber, mają na celu wprowadzenie „najbardziej restrykcyjnej polityki azylowej w historii” Holandii.
Za ustawą o systemie dwóch statusów zagłosowało 95 parlamentarzystów, a 55 było przeciw. Ustawa o nadzwyczajnych środkach azylowych uzyskała 94 głosy za i 56 przeciw, jak podaje NOS. Nie wiadomo jeszcze, czy ustawy przejdą także przez Eerste Kamer, czyli holenderski Senat. CDA, kluczowa partia wahająca się w Senacie, w którym rząd tymczasowy nie ma większości, zagłosowała przeciwko ustawom w parlamencie.
W ostatnim tygodniu toczyła się intensywna dyskusja na temat obu ustaw, zwłaszcza po tym, jak PVV zdołała przeforsować poprawkę zaostrzającą je jeszcze bardziej. Poprawka ta czyni z nielegalnego pobytu w Holandii przestępstwo. Oznaczałoby to również, że każda osoba pomagająca nieudokumentowanym imigrantom popełniałaby przestępstwo.
CDA, NSC i SGP uznały to za nie do przyjęcia. Uważają oni, że karanie ludzi za podanie „kubka kawy”, „talerza zupy”, „łóżka” czy „kromki chleba” osobom nieudokumentowanym jest nieludzkie.
Po naciskach ze strony NSC i SGP, minister ds. azylu David van Weel wysłał około godziny 22:00 list do parlamentu, w którym stwierdził, że penalizacja nielegalnego pobytu nie zostanie wprowadzona natychmiast. Najpierw sprawą zajmie się Rada Stanu, a jej opinia zostanie następnie omówiona w Tweede Kamer. Minister nie powiedział, co stanie się w przypadku, gdyby Rada Stanu była krytyczna wobec poprawki.
To wystarczyło, by NSC i SGP poparły ustawę. CDA jednak pozostała przeciwna i określiła jako „niezrozumiałe, że tak wiele partii zagłosowało za”. Lider CDA, Henri Bontenbal, podkreślił, że ten tydzień był „chaotyczny” i że ustawodawstwo nie może być prowadzone w tak amatorski sposób. „Poprawka dotycząca penalizacji pozostaje dla nas nie do przyjęcia.”
Poprawka PVV, która niespodziewanie zdobyła większość w Tweede Kamer we wtorek, nigdy nie została przedyskutowana w parlamencie. Nie przeanalizowano jej skutków, a Rada Stanu nie oceniła, czy została poprawnie skonstruowana.
System dwóch statusów dzieli uchodźców na osoby prześladowane z powodów politycznych, religijnych lub z powodu orientacji seksualnej oraz na osoby uciekające przed wojną i przemocą — tym drugim przysługuje mniej praw. Ustawa o nadzwyczajnych środkach azylowych przewiduje między innymi likwidację zezwoleń na pobyt stały oraz skrócenie okresu ważności zezwoleń na pobyt czasowy. Eerste Kamer zajmie się ustawami po przerwie wakacyjnej.
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz